Przezdziecki Konstanty Gabriel (1879–1966), ziemianin, pułkownik kawalerii WP. Ur. 18 IX w Warszawie, był synem Konstantego (zob.) i Elżbiety (Izabeli) z Plater-Zyberków, bliźniaczym bratem Stefana (zob.), bratem Rajnolda (zob.).
W Rosji carskiej P. doszedł do stopnia pułkownika ułanów lejbgwardii. Jako oficer pułku gwardii gen. K. Mannerheima w Warszawie uczestniczył przed pierwszą wojną światową w konkursach hippicznych w Warszawie i należał do najlepszych jeźdźców konkursowych. W r. 1912 został kawalerem maltańskim, w r. 1913 otrzymał wraz z braćmi od Mikołaja II dziedziczny tytuł hrabiowski. W Polsce niepodległej został zweryfikowany w stopniu podpułkownika WP ze starszeństwem od 1 VI 1919. Służył w 3 p. ułanów w Dowództwie Okręgu Generalnego w Kielcach (wg „Spisu oficerów…”, W. 1921). W lutym 1922 objął dowództwo 14 p. Ułanów Jazłowieckich we Lwowie jako pełniący obowiązki dowódcy pułku. W maju t.r. otrzymał stopień pułkownika tytularnego. W połowie r. 1925 został komendantem Szkoły Podchorążych Kawalerii w Grudziądzu. W czasie zamachu majowego 1926 r. w gorącym przemówieniu wezwał podchorążych do wierności wobec rządu. Zaraz po zakończeniu wydarzeń majowych podał się w stan spoczynku i wyjechał z Grudziądza.
P. należał do grupy największych właścicieli ziemskich w Polsce (W. Roszkowski). Dziedziczny majątek Woropajewo w pow. postawskim na Wileńszczyźnie (o powierzchni 31 060 ha), zdewastowany podczas pierwszej wojny światowej, podniósł ze zniszczeń i uprzemysłowił. Założył wielki tartak parowy, nowoczesną hutę szkła (przy udziale kapitału szwedzkiego), cegielnie, olejarnie, suszarnie i szereg większych warsztatów przemysłowych. Stworzył «na dalekich kresach prawdziwą ostoję cywilizacji… wszystko tu kipi życiem i pracą» (S. Mycielski). W rozległych lasach woropajewskich odbywały się znane polowania, w których często uczestniczyli przebywający w Polsce na placówkach dyplomaci zagraniczni. Był P. także właścicielem wybudowanego przez siebie i otwartego w 1913 r. Hotelu Polonia Palace w Warszawie przy Al. Jerozolimskich. Prowadził w latach międzywojennych interesy rodziny przy pomocy biura «Zarząd Interesów Konstantego, hr. Przezdzieckiego». Wchodził do zarządu spółki akcyjnej Hotel Europejski. Wspierał finansowo w latach trzydziestych Niższą Szkołę Hotelarską w Warszawie. Od r. 1940 P. przebywał w Szwecji. Zmarł 21 IV 1966 w Sztokholmie. Był odznaczony m. in. francuską Legią Honorową, orderem Gwiazdy Rumuńskiej 5 kl., Komandorią Maltańską.
Żonaty (od r. 1916) z Zofią z Lubomirskich (małżeństwo zostało później unieważnione), miał z nią P. córkę Gabrielę (ur. 1917), zamężną za Janem Lubomirskim, zamieszkałą w Stanach Zjednoczonych.
Portret przez Wojciecha Kossaka, olej, 1934, reprod. w: Olszański K., Wojciech Kossak, Wr. 1976; – «Woreyd». Almanach, W. 1928; Mater. do biogr., geneal. i herald. pol., V 238; Uruski, XV 36; Rocznik Oficerski, W. 1923, 1924; Spis oficerów służących czynnie w dniu 1. 6. 21 r., W. 1921 s. 245; – Czaykowski W., Zarys historii wojennej 14-go pułku Ułanów Jazłowieckich, W. 1928 s. 37–8; Czerwiński P., Zakon Maltański i stosunki jego z Polską na przestrzeni dziejów, London [1963] s. 171; Pruski W., Dzieje konkursów hippicznych w Polsce, W. 1982; s. 28, 30, 34; Pustoła J., Hotel Polonia 1913–1983, W. 1983 (na s. 6 fot. portretu Kossaka); Roszkowski W., Lista największych właścicieli ziemskich w Polsce w 1922 r., „Przegl. Hist.” 1983 s. 283; – Dziennik Personalny Min. Spraw Wojsk., W. 1922 s. 436; Dzikowski S., Egzotyczna Polska, W. 1931 s. 141–59; Krzywoszewski S., Długie życie. Wspomnienia, W. 1947 II s. 51–4; Laroche J., Polska lat 1926–1935, W. 1966; Mitkiewicz L., Odgłosy wypadków majowych 1926 roku w Szkole Podchorążych Kawalerii w Grudziądzu, „Przegl. Kawalerii i Broni Pancernej” T. 9: 1973 s. 560, 563; Mycielski S., Wspomnienie z polowania na wilki w Woropajewie, „Łowiec Pol.” 1933 s. 391–3; Zbiór dokumentów do monografii rodu hr. Pierzchała-Przezdzieckich herbu Roch III, Zebrał i oprac. A. Włodarski, W. 1929 s. 6; – „Dzien. Pol. i Dzien. Żołnierza” 1966 nr 117 s. 4, nr 122 s. 4; „Mies. Herald.” 1937 s. 194; „Niepodległość” T. 7: 1933 s. 378; „Przegl. Kawalerii i Broni Pancernej” T. 6: 1966 nr 43 s. 213; „Tyg. Powsz.” 1966 nr 26 s. 5; – Informacje Jacka Pustoły z Warszawy.
Alina Szklarska-Lohmannowa